Hallowa,
Afgelopen zondag voor de eerste keer geairsoft en moet zeggen, voor een roker die 17 jaar lang achter
zijn PC en Playstations games heeft zitten spelen, moet ik zeggen dat ik zelf een beetje verbaast was dat ik
het de hele dag vol heb gehouden.
Omdat ik pas afgelopen donderdag wist dat ik afgelopen zondag zou gaan, had ik niemand meer zo ver
gekregen om met mij mee te gaan, maar onder het motto "ik leef voor mezelf en niet voor iemand anders"
ben ik dan toch maar gegaan.
Na dat ik rond 8 uur mijn auto had geparkeerd, liep ik iets onwennig en compleet uit mijn comfort zone maar
naar achter iemand aan richting de betaal balie. Hier mocht ik even mijn zuur verdiende centjes op de balie
leggen en kreeg ik ook voor het eerst in mijn hele leven een ECHTE landkaart mee, ipv de Dota2 map.
De eerste openbaring had zich voltrokken!
Dat ik nog nooit een kaart in mijn handen had gehad, bleek wel toen ik al 3x de weg moest vragen naar
het loket waar ik mijn Elite pakket op kon halen. Eenmaal gevonden had ik ineens een G39 in mijn handen
en ipv van de R op mijn toetsenbord, moest ik zelf de balletjes in mijn magazijn doen.
Na 17 jaar lang intensief gamen, zijn mijn sociale vaardigheden toch iets wat onderontwikkeld, maar
gelukkig waren er nog niet zo heel veel mensen om 10 over 8 en kon dus makkelijk even wennen aan echte
mensen in echte pakken in een echt bos met bijna echte geweren. Ik zocht binnen even een rustig plekje
om mijn overall aan te doen en dat ding wat over je buik hangt om je ammo in te doen, ik noem het voor het
gemak maar de "sixpack beschermhoes".
Okay, en nu? Ik zat daar, moederziels alleen, met een G36 in mijn linkerhand en 2 magazijnen in mijn
rechterhand. Gelukkig, de bar was al open. Een blik cola met een peuk is altijd een makkelijke
gespreksopener, toch?
Opeens werd het drukker en ik zat nog altijd heel onwennig op mijn plekje en uit eindelijk maar besloten
om dan toch maar op iemand af te stappen. Het was een klein clubje, 2 man, met assault rifles. Het leek er
op alsof ze waarschijnlijk nog wel een extra gunman konden gebruiken. Heb mezelf voorgesteld en voila, ik
was geen lone-wolf meer. Openbaring nummer 2 heeft zich zojuist voltrokken.
Na wat gezellig gekletst te hebben kwam daar dan toch gelukkig de "noob instruction". De humoristische
opening van deze instructie met onderandere "overstekende bomen" e.d. heeft wel de toon van de dag
gezet. Ik had mij eerder een wat strengere en humorloze instructeur voor gesteld die op een soort van "army
drill" manier de regels even uit zou leggen nadat je, bij wijze van, 20x had opgedrukt.
Maar halleluja, openbaring nummer 3.
Toen ik terug kwam, bestond ons groepje ineens uit totaal 6 man sterk. Gezellig! Iedereen was erg
behulpzaam en ze hebben mij zeker goed op weg geholpen met mijn uitrusting en het geweer.
Okay, here we go. Met de "noob-" en "pro-" breefing in the pocket, brilletje op en het veld op.
"klik klik klik klik" "pffffffrt pffffrt pffffrt". Oh ja, hoe werkte dat ook al weer? "R"? Nee... Oh ja, zo. "klik".
Hey, mijn geweer jammed. Nu al?! Oh nee, wacht, even van "safe" afhalen. En ja hoor, die van mij deed het
ook! Een echt bos, met echte mensen, in echte pakken, met bijna echte geweren, een hele compagnie...
Op het gemak liepen we naar de spawn. Ik was niet zenuwachtig hoor *kug kug*.
Eenmaal aangekomen bij de spawn, pakte de meest ervaren van ons team dan maar een missie kaart.
Ik hoorde het woord "sprint" vallen. Het enige woord waar ik al bang voor was, sprinten, viel al gelijk, nog
voordat we daadwerkelijk begonnen waren. Dit belooft wat. Maar okay, here we go. *fluitje* "CHARGE!!!!!"
Tot zover klonk het allemaal nog bekend, maar al snel kwam ik er achter welke tol het gamen en roken had
geeist op mijn conditie. Maar goed, eerste sprintje overleeft. De sprint was nog niet af, of we lagen al onder
vuur. Met een huurwapen dat in alle windrichtingen afweek, heb ik het op een of andere manier toch voor
elkaar gekregen om er gelijk 1 neer te halen. Beginners geluk? I guess so. Of het kogeltje van mijn
buurman, kan ook nog. Laten we het daar maar op houden dan ja.
Maar goed, openbaring nummer 4. Ik was niet al binnen 1 minuut neer gehaald.
Vanuit mijn oog hoeken zag ik allemaal hand gebaren en gelukkig heb ik altijd de campaigns gedaan en
herkende ik de handgebaren. 3 woorden, 2de lettergreep, vooruit. Prima, doen we!
Ineens moest ik denken aan het liedje van Herman van Veen, Opzij opzij opzij. "We moeten vallen, vliegen,
duiken, opstaan en weer doorgaan". Al had mijn lichaam op dit moment al zo iets van; Jonguh, koekwouws,
wat doe je? Doe normaal joh. Ey, JONGUH!!! De geest heeft het gewonnen van het lichaam en rond 12 uur
had openbaring nummer 5 zich voltrokken. Ik had vanaf 9 uur tot 12 uur gewoon niet gerookt... Halleluja!
In de pauze had ik eigenlijk de meeste spanning. Waar is mijn portomonee? In mijn kluisje... wacht... waar
is mijn kluissleutel? Na bijna een half uur gezocht te hebben gaf ik het op. Toch maar even langs de bar, met
de vraag of ze iets hadden gevonden, maar neen. Het eerste wat ze vroegen, waar ben je allemaal
geweest? HA! ja, hier in dat bos van 15 hectare groot, in de meest onmogelijke bosjes ever. Gelukkig had
men dan weer wel een reserve sleutel voor mijn kluisje, a.k.a. een beton schaar. Maar wat nu? Geen
portemonnee in mijn kluisje... waar is die dan joh? Waarschijnlijk bij mijn kluissleuteltje... in het
veld. Jaha, probeer die maar terug te vinden op 15 hectare bos gebied. Inmiddels had ik de hoop op een
lunch en een verfrissend blikje cola maar opgegeven en besloot lekker te gaan zitten, met stressen krijg ik
het ook allemaal niet terug. Gelukkig had ik mijn peuken nog! Ineens kreeg ik jeuk aan mijn been, en ja hoor
portemonnee gevonden. Och jonges, wat ben ik blij dat mijn overall IN mijn kisten zat. LUNCH!! COLA!! GO
GO GO. Na het eten nog even met het geweer van mijn teammate mogen schieten en jongens wat een
verschil. Deze schoot wel op dat gene waar ik op richtte. Heerlijk dit!
Het 2de deel van de middag was nog het zwaarst. Lekker gezeten, lekker gegeten, nicotine weer binnen
en voetjes die zoiets hadden van "WAAROM?!
" Na nog wat missies gedaan te hebben, moest ik van mijn
voeten toch echt iets vaker gaan zitten. Ik had zo'n beetje het idee dat heel mijn voeten open lagen. Om half
4, een half uur voor tijd, heb ik besloten om toch maar naar mijn lichaam te luisteren en mijn gele hesje
getrokken, back to base.
Jonges wat een dag! Dit moet ik vaker doen!
Kort om:
Meer kills dan deaths, super dag, super mensen, klote conditie, maar zeker voor herhaling vatbaar!!
Tot de volgende keer maar weer!
En natuurlijk, met de vriendelijke groeten uit Brabant!!!
Afgelopen zondag voor de eerste keer geairsoft en moet zeggen, voor een roker die 17 jaar lang achter
zijn PC en Playstations games heeft zitten spelen, moet ik zeggen dat ik zelf een beetje verbaast was dat ik
het de hele dag vol heb gehouden.
Omdat ik pas afgelopen donderdag wist dat ik afgelopen zondag zou gaan, had ik niemand meer zo ver
gekregen om met mij mee te gaan, maar onder het motto "ik leef voor mezelf en niet voor iemand anders"
ben ik dan toch maar gegaan.
Na dat ik rond 8 uur mijn auto had geparkeerd, liep ik iets onwennig en compleet uit mijn comfort zone maar
naar achter iemand aan richting de betaal balie. Hier mocht ik even mijn zuur verdiende centjes op de balie
leggen en kreeg ik ook voor het eerst in mijn hele leven een ECHTE landkaart mee, ipv de Dota2 map.
De eerste openbaring had zich voltrokken!
Dat ik nog nooit een kaart in mijn handen had gehad, bleek wel toen ik al 3x de weg moest vragen naar
het loket waar ik mijn Elite pakket op kon halen. Eenmaal gevonden had ik ineens een G39 in mijn handen
en ipv van de R op mijn toetsenbord, moest ik zelf de balletjes in mijn magazijn doen.
Na 17 jaar lang intensief gamen, zijn mijn sociale vaardigheden toch iets wat onderontwikkeld, maar
gelukkig waren er nog niet zo heel veel mensen om 10 over 8 en kon dus makkelijk even wennen aan echte
mensen in echte pakken in een echt bos met bijna echte geweren. Ik zocht binnen even een rustig plekje
om mijn overall aan te doen en dat ding wat over je buik hangt om je ammo in te doen, ik noem het voor het
gemak maar de "sixpack beschermhoes".
Okay, en nu? Ik zat daar, moederziels alleen, met een G36 in mijn linkerhand en 2 magazijnen in mijn
rechterhand. Gelukkig, de bar was al open. Een blik cola met een peuk is altijd een makkelijke
gespreksopener, toch?
Opeens werd het drukker en ik zat nog altijd heel onwennig op mijn plekje en uit eindelijk maar besloten
om dan toch maar op iemand af te stappen. Het was een klein clubje, 2 man, met assault rifles. Het leek er
op alsof ze waarschijnlijk nog wel een extra gunman konden gebruiken. Heb mezelf voorgesteld en voila, ik
was geen lone-wolf meer. Openbaring nummer 2 heeft zich zojuist voltrokken.
Na wat gezellig gekletst te hebben kwam daar dan toch gelukkig de "noob instruction". De humoristische
opening van deze instructie met onderandere "overstekende bomen" e.d. heeft wel de toon van de dag
gezet. Ik had mij eerder een wat strengere en humorloze instructeur voor gesteld die op een soort van "army
drill" manier de regels even uit zou leggen nadat je, bij wijze van, 20x had opgedrukt.
Maar halleluja, openbaring nummer 3.
Toen ik terug kwam, bestond ons groepje ineens uit totaal 6 man sterk. Gezellig! Iedereen was erg
behulpzaam en ze hebben mij zeker goed op weg geholpen met mijn uitrusting en het geweer.
Okay, here we go. Met de "noob-" en "pro-" breefing in the pocket, brilletje op en het veld op.
"klik klik klik klik" "pffffffrt pffffrt pffffrt". Oh ja, hoe werkte dat ook al weer? "R"? Nee... Oh ja, zo. "klik".
Hey, mijn geweer jammed. Nu al?! Oh nee, wacht, even van "safe" afhalen. En ja hoor, die van mij deed het
ook! Een echt bos, met echte mensen, in echte pakken, met bijna echte geweren, een hele compagnie...
Op het gemak liepen we naar de spawn. Ik was niet zenuwachtig hoor *kug kug*.
Eenmaal aangekomen bij de spawn, pakte de meest ervaren van ons team dan maar een missie kaart.
Ik hoorde het woord "sprint" vallen. Het enige woord waar ik al bang voor was, sprinten, viel al gelijk, nog
voordat we daadwerkelijk begonnen waren. Dit belooft wat. Maar okay, here we go. *fluitje* "CHARGE!!!!!"
Tot zover klonk het allemaal nog bekend, maar al snel kwam ik er achter welke tol het gamen en roken had
geeist op mijn conditie. Maar goed, eerste sprintje overleeft. De sprint was nog niet af, of we lagen al onder
vuur. Met een huurwapen dat in alle windrichtingen afweek, heb ik het op een of andere manier toch voor
elkaar gekregen om er gelijk 1 neer te halen. Beginners geluk? I guess so. Of het kogeltje van mijn
buurman, kan ook nog. Laten we het daar maar op houden dan ja.
Maar goed, openbaring nummer 4. Ik was niet al binnen 1 minuut neer gehaald.
Vanuit mijn oog hoeken zag ik allemaal hand gebaren en gelukkig heb ik altijd de campaigns gedaan en
herkende ik de handgebaren. 3 woorden, 2de lettergreep, vooruit. Prima, doen we!
Ineens moest ik denken aan het liedje van Herman van Veen, Opzij opzij opzij. "We moeten vallen, vliegen,
duiken, opstaan en weer doorgaan". Al had mijn lichaam op dit moment al zo iets van; Jonguh, koekwouws,
wat doe je? Doe normaal joh. Ey, JONGUH!!! De geest heeft het gewonnen van het lichaam en rond 12 uur
had openbaring nummer 5 zich voltrokken. Ik had vanaf 9 uur tot 12 uur gewoon niet gerookt... Halleluja!
In de pauze had ik eigenlijk de meeste spanning. Waar is mijn portomonee? In mijn kluisje... wacht... waar
is mijn kluissleutel? Na bijna een half uur gezocht te hebben gaf ik het op. Toch maar even langs de bar, met
de vraag of ze iets hadden gevonden, maar neen. Het eerste wat ze vroegen, waar ben je allemaal
geweest? HA! ja, hier in dat bos van 15 hectare groot, in de meest onmogelijke bosjes ever. Gelukkig had
men dan weer wel een reserve sleutel voor mijn kluisje, a.k.a. een beton schaar. Maar wat nu? Geen
portemonnee in mijn kluisje... waar is die dan joh? Waarschijnlijk bij mijn kluissleuteltje... in het
veld. Jaha, probeer die maar terug te vinden op 15 hectare bos gebied. Inmiddels had ik de hoop op een
lunch en een verfrissend blikje cola maar opgegeven en besloot lekker te gaan zitten, met stressen krijg ik
het ook allemaal niet terug. Gelukkig had ik mijn peuken nog! Ineens kreeg ik jeuk aan mijn been, en ja hoor
portemonnee gevonden. Och jonges, wat ben ik blij dat mijn overall IN mijn kisten zat. LUNCH!! COLA!! GO
GO GO. Na het eten nog even met het geweer van mijn teammate mogen schieten en jongens wat een
verschil. Deze schoot wel op dat gene waar ik op richtte. Heerlijk dit!
Het 2de deel van de middag was nog het zwaarst. Lekker gezeten, lekker gegeten, nicotine weer binnen
en voetjes die zoiets hadden van "WAAROM?!
" Na nog wat missies gedaan te hebben, moest ik van mijnvoeten toch echt iets vaker gaan zitten. Ik had zo'n beetje het idee dat heel mijn voeten open lagen. Om half
4, een half uur voor tijd, heb ik besloten om toch maar naar mijn lichaam te luisteren en mijn gele hesje
getrokken, back to base.
Jonges wat een dag! Dit moet ik vaker doen!
Kort om:
Meer kills dan deaths, super dag, super mensen, klote conditie, maar zeker voor herhaling vatbaar!!
Tot de volgende keer maar weer!
En natuurlijk, met de vriendelijke groeten uit Brabant!!!
.
