Na enkele dagen te zijn bijgekomen, mijn ervaringen van de dag. Zie het eerder als Maffo's misavonturen dan een review van de skirm. Het gaat namelijk vooral over mijn aaneenschakeling van pech.
Het begon in de ochtend toen ik en meegaande vriend aankwamen en werden geattendeerd dat we een lekke band hadden. Een lekke band waarschijnlijk opgelopen op een ruw stuk ijs op de afrit van de snelweg. De ochtend werd dus voor mij gevuld met een trip samen met de anwb voor een nieuwe band. Plus een nare val in de haast terug bij de auto te komen, yay

.
Goed dat mag de pret niet drukken, dus na de middagpauze kon ik eindelijk het veld in. Een gigantische modderpoel, waarin ik erachter kwam dat mijn Daytona een nare afwijking naar rechts had na 20 meter. Niet iets op het veld op te lossen helaas. Gelukkig kon ik van iemand een replica lenen.
Ok, dus eindelijk kan ik spelen. 2 uur later kom ik tot een andere vervelende ontdekking. 1 van mijn schoenen was letterlijk aan het desintegreren. De zool liet helemaal los, en aan het einde van de dag had ik er geen zool meer opzitten. Laat ik nou geen reserve mee hebben genomen, yay. Dus na 2 1/2 uur spelen was de dag eigenlijk al voorbij voor mij, met een kapotte schoen, een beurse knie en twee kits onder de modder (want 1 kit uitgeleend aan de eerder genoemde vriend). Gelukkig heeft hij een prima skirm dag gehad. Ook weigerden beide van onze radio's op de dag.
Dan nog enkele woorden over de skirm zelf. Igor van red army airsoft is een enthousiaste vent, maar de dag leek niet helemaal lekker te lopen aan Russische kant. Alle vooringenomenheid in de wereld van de orga had ons team niet kunnen redden vrees ik. Er was geen organisatie. Hierdoor stond de C.O. er helemaal alleen voor, zonder enige structuur zoals squads om het team te kunnen leiden. Hierdoor deed iedereen maar wat. Dit was compleet funest voor de meer doel gerichte missies van de dag, die hierdoor geheel werden gedomineerd door een beter georganiseerd nato. Ook gaf het enorm veel wrijving en irritatie binnen het team, tussen meer samenwerkings gerichte spelers en einzelgangers.
In mijn ogen is het esentieel voor een organisator om ervoor te zorgen dat ze het heersende gevoel in de teams weten te grijpen en op tijd kunnen sturen. Dit heeft Igor wel geprobeerd, maar te laat en te weinig om echt effect te hebben. Dat is jammer, want de sfeer was voor de rest best prima. Het werd alleen gedrukt door een gevoel van machteloosheid, en de totale overheersing van modder op het veld.